Wiele osób, podobnie jak Ty, doznaje przemocy w swoim domu. Nie mówią o tym, bo się boją i wstydzą. Często też czują się winne za zaistniałą sytuację. Musisz jednak wiedzieć, że: Nic nie usprawiedliwia przemocy. Przemoc w rodzinie jest przestępstwem! Nawet po wielu latach możesz szukać pomocy. Nigdy nie jest za późno, aby powiedzieć nie!
Przemoc nie skończy się sama z siebie. Pierwszym krokiem do jej przerwania jest przełamanie milczenia. Nie masz powodu, by się wstydzić.
Pamiętaj, że:
- Masz prawo żyć w domu wolnym od przemocy.
- Masz prawo czuć się bezpiecznie w swoim domu.
- Masz prawo do szacunku i godnego traktowania.
- Masz prawo do swobodnego wyrażania swojego zdania.
- Masz prawo współuczestniczyć w podejmowaniu decyzji odnośnie spraw związanych z waszą rodziną, domem, dziećmi, wydatkami. Twoje potrzeby, sprawy są jednakowo ważne.
- Masz prawo szukać profesjonalnej pomocy w sytuacji, gdy jesteś niezadowolona lub zaniepokojona tym co się dzieje w domu.
- Masz prawo do swobodnego kontaktowania się z bliskimi, rodziną, przyjaciółmi.
- Masz prawo popełniać błędy.
NIKT nie ma prawa do Ciebie mówić, że:
- nic ci nie wolno,
- nie masz do niczego prawa,
- nic nie jest Twoje,
- wszyscy wiedzą, że jesteś wariatką,
- masz duże szczęście, że jestem z Tobą.
Każdy człowiek ma prawo żyć godnie, cieszyć się z życiem i mieć oparcie w bliskich osobach zwłaszcza w rodzinie. Każdy ma prawo do życia w rodzinie bez przemocy a to oznacza bezpieczeństwo, szacunek, zaufanie, odpowiedzialność i partnerstwo ekonomiczne.
Każda przemoc wymaga zdecydowanego przeciwstawienia się jej, jeśli się tego nie zrobi będzie się rozwijała i wzmacniała, nie trzeba jej znosić i samemu radzić sobie z przemocą, należy przerwać milczenie i zwrócić się o pomoc do instytucji, które wspierają ofiary przemocy.
|
Przemoc w rodzinie to zachowanie mające na celu sprawowanie kontroli nad bliską osobą. Może przybierać różne formy ale każda z nich stanowi zagrożenie i jest niezgodna z prawem:
– przemoc fizyczna to np. bicie, kopanie, policzkowanie, szarpanie, popychanie, duszenie, ciągnięcie za włosy, rzucanie przedmiotami a także używanie niebezpiecznych przedmiotów lub grożenie ich użyciem;
– przemoc psychiczna to np. straszenie zabójstwem, użyciem przemocy, zabraniem dzieci; niszczenie lub grożenie zniszczeniem rzeczy, upokarzanie, używanie wulgarnych słów, mówienie kobiecie, że jest do niczego, że jest brzydka, głupia, chora psychicznie, że nikt jej nie zechce, że bez niego sobie nie poradzi, itp.
– przemoc seksualna to zmuszanie do odbycia stosunku lub poddania się innym zachowaniom seksualnym, lub też wymuszanie współżycia w nieakceptowanej formie;
– przemoc polegająca na osaczaniu to np. ciągłe chodzenie za kimś, dzwonienie do niego w celu wyrządzenia mu krzywdy lub zastraszenia;
– przemoc ekonomiczna to np. utrzymywanie kobiety w całkowitej zależności finansowej, zakazywanie jej pracy zawodowej, niedawanie wystarczającej ilości pieniędzy na prowadzenie domu;
– przemoc w wymiarze społecznym to zakazywanie kobiecie kontaktów z rodziną, przyjaciółmi, zabranianie jej wychodzenia z domu, upokarzanie jej w miejscach publicznych.
Jeśli doświadczyłaś któregoś z wyżej wymienionych zachowań ze strony obecnego lub byłego partnera, lub znasz kogoś, kto znalazł się w takiej sytuacji, nie milcz!
Nie musisz się bać!
Nie musisz się wstydzić, bo to nie Ty jesteś winna!
Jeśli to Ty stosujesz przemoc, zastanów się – kto dał Ci prawo do bicia i poniżania osób najbliższych?!